سازگاری جوانان تیزهوش در دانشگاه – خانواده

سازگاری جوانان تیزهوش در دانشگاه

دانش آموزان جوان تیزهوش، حتی اگر جزو دانش آموزان بهترین مدارس هم باشند و یا شاگرد اول کلاس خود در دوران دبیرستان بوده باشند، باز هم به برخی سازگاریهای خاص در دانشکده نیاز دارند. اولین و مشکل ترین کار این است که بتوانند خودشان را با رقابتهای سخت دوران دانشکده هماهنگ کنند. شاید بعضی فرزندان شما قبلا در دوران دبیرستان، اینگونه رقابتهای سخت تحصیلی را تجربه کرده باشند. شاید برخی دیگر حتی به این رقابت اعتنایی نکرده باشند. امکان دارد که گروه دوم ویژگیهای رقابت جویانه خود را بروز نداده باشند؛ زیرا می توانستند در عرصه های فکری یا هنری، به راحتی از دیگران پیشی بگیرند. امروز در بخش تربیت فرزند سایت تفریحی جیران به اهمیت سازگاری جوانان تیزهوش در دانشگاه می پردازیم، با ما همراه باشید.

سازگاری جوانان تیزهوش در دانشگاه

هر گروه از این نوجوانان، ممکن است با ورود به دانشکده یا دانشگاهی که بیشتر دانشجویان آن جزو ده درصد افرادی هستند که در دبیرستان نمره بالا کسب کرده اند، دچار نوعی ضربه روحی شوند. امکان دارد دانش آموزانی که دارای قابلیتهای استثنائی هستند، با گرفتن اولین نمره «ب» خود از امتحان یا یک مقاله، ناگهان در همه امور زندگی خود دچار مشکل شوند. کسب نمره «ج» یا « د»، به ویژه در صورتی که درس خود را خوانده باشند، شاید باعث از دست رفتن اعتماد به نفس و تردید شان نسبت به شایستگی خود شود. هرچند آنها باور دارند که در بعضی موارد هنوز هم به اندازه کافی باهوش هستند، در موارد دیگر درمی یابند که احساس بی کفایتی تا چه حد می تواند ویرانگر باشد.

موارد پیشنهادی

پذیرش این واقعیت که زمان برتر بودنشان به سر آمده و با همین که حس کنند در حد متوسط هستند، می تواند سبب شود که این همکلاسیهای تیزهوش، به کلی از دور خارج و دچار پرخاشگری یا افسردگی شوند و از شرکت در کلاسهای درس و مطالعه خودداری کنند.

امکان دارد بسیاری از این دانش آموزان تيزهوش، برای اولین بار به هنگام ورود به دانشکده، دچار کم کاری ناشی از وسواس شوند. وزارت آموزش و پرورش امریکا، تخمین می زند که از میان ۵ درصد فارغ التحصیلان ممتاز دبیرستانی در کشور، ۴۰ درصد آنها نمی توانند از دانشکده فارغ التحصیل شوند. اکثر این دانش آموزان واقعا هم تیزهوش هستند.

وقتی نوجوانان به سن دانشکده می رسند، به حمایت شما ( در نقش والدین) نیاز پیدا می کنند. آنان نگران این امر هستند که اگر نمره شان در دانشکده، در حد نمره آنها در دوران دبیرستان نباشد، باعث ناامیدی والدین خود شوند. زود نتیجه گیری نکنید که دلیل پایین آمدن نمره فرزندتان، مهمانی رفتن زیاد و یا بی توجهی به درسهاست (اگرچه در بعضی موارد، می تواند یکی از دلایل باشد. شاید بخواهید صراحتا بگویید که گرچه می دانید حداکثر تلاش خود را می کنند، متوجه هستید که در دانشکده، حس رقابت شدید است و بیشتر نمره های دانش آموزان در سطح دبیرستان باقی نمی ماند. در ادامه، راهکارهایی برای کمک به دانشجویان تیزهوش دانشکده ذکر شده است.

• هرگز در طول ترم اول، در هیچ کلاسی غیبت نکنید. مهم نیست که گذراندن این درس از نظر شما چقدر خسته کننده یا بی ربط است. باید توجه داشته باشید که برای گذراندن این دوره، هزینه کرده اید و به همین دلیل باید از امکاناتی که در اختیار دارید، حداکثر استفاده را بکنید. شاید هر جلسه یا جزوه هایی (توضیحات استاد) را که از دست می دهید، حاوی سؤال امتحانی باشد و شما به دلیل یاد نگرفتن آن، نتوانید به سؤال مربوطه پاسخ دهید. کم کاری در دانشکده، همیشه با نرفتن سر کلاسها شروع می شود..
•  به نحوی برنامه ریزی کنید که حداقل دو ساعت به ازای هر ساعت کلاس درس، مطالعه داشته باشید؛ حتی اگر درسهای دانشکده به نظرتان ساده باشد. دانشکده ها این موارد را توصیه می کنند و شما باید این توصیه ها را جدی بگیرید. دو ساعت درس خواندن، فقط مختص دانشجویان به اصطلاح «کودن» نیست. مطالعه کافی برای همه دانشجویان توصیه می شود. مکانی مناسب برای مطالعه در یک کتابخانه یا یک اتاق خلوت پیدا کنید. خوابگاههای دانشکده به ندرت محیطی مناسب برای مطالعه به حساب می آیند؛ مگر این که مشخصا و به نحوی طراحی شده باشند که قسمتی خاص برای مطالعه متمرکز داشته باشند.
• زمان مطالعه خود را حداقل یک هفته جلوتر روی جدول یا تقویم مشخص کنید. مشاهده زمان اختصاص داده شده برای مطالعه درس، از فشار روحی وارده بر شما می کاهد.
• اگر برای یادگیری مطالب درسی با مشکل روبه رو هستید، قبل از افتادن از آن درس، به فکر چاره باشید. یادداشت برداری، کمک گرفتن از معلم خصوصی، مطالعه گروهی و بهره گیری از مشاوره در محیط دانشکده، از جمله این راههاست. هیچ کس جز خودتان نمی تواند به شما کمک کند. باید مطالعه را شروع کنید، اما این کار باید از روی میل و با بهره گیری از کمکهای موجود انجام گیرد. حتی دانشجویانی که در دروس دانشکده نمرۀ «الف» می گیرند، گاهی به کمک معلمان خصوصی نیاز دارند.
• جدول زمان بندی شده برای ورزش باید شامل سه روز در هفته باشد. البته ورزش روزانه بهتر است. ورزش به شما کمک می کند احساس سرزندگی کنید و کنترل امور را به دست بگیرید. فعالیت بدنی تأثیر بسیار خوبی در رهایی از فشارها دارد. اگر بتوانید برنامه ورزشی خود را با یکی از دوستانتان هماهنگ کنید، احتمال بیشتری دارد که طبق برنامه آن را انجام دهید.
• برنامه روزانه مختصری برای امور اجتماعی خود در نظر بگیرید و در آخر هفته، این برنامه را کمی بیشتر کنید. برنامه های اجتماعی خود را بیش از حد فشرده نکنید. همیشه کارهایی بیشتر از آن چه برنامه ریزی کرده اید، برای انجام دادن وجود دارد. تعطیلات پایان هفته نباید فقط به فعالیتهای اجتماعی اختصاص یابد. دانشجویان موفق دانشکده ، حداقل بخشی از تعطیلات پایان هفته خود را به مطالعه اختصاص می دهند.
• دوستان خود را از میان افرادی انتخاب کنید که در امر مطالعه جدی هستند. علاقه ایشان به مطالعه، باعث می شود که شما هم به مطالعه رغبت نشان دهید. همراهی با دوستانی که عادت به وقت گذرانی دارند، باعث می شود احساس کنید که بیش از حد مطالعه کرده اید؛ حتی وقتی درسهای خود را خیلی کم خوانده باشید.
• تا جایی که امکان دارد، به تغذیه سالم و تنظیم وقت استراحت خود توجه و بر اساس آن عمل کنید. غذا خوردن بیش از حد معمول یا کمتر از آن، باعث می شود که بیش از حد احساس شکست کنید.
• بسیاری از دانشجویان می توانند به هنگام تحصیل در دانشکده، به کار نیز مشغول شوند. اگرچه ممکن است تأمین درآمد مسئله مهمی باشد، توجه داشته باشید که سرمایه اولیه خود را حفظ کنید. به این ترتیب که مطالعه را قبل از کار در اولویت قرار دهید. ده ساعت کار در هفته کافی است. البته تا وقتی که بتوانید خود را با دشواریهای مطالعه دروس دانشکده هماهنگ کنید. بهتر است شغلی برگزینید که دست کم تجربه ای برایتان به ارمغان آورد که برای حرفه آینده تان مفید باشد. چنین شغلی حتی اگر درآمدش کم باشد، بر شغلهای دیگر ارجحیت دارد.

سازگاری جوانان تیزهوش در دانشگاه – اگرچه بسیاری از دانشجویان، همزمان با گذراندن دروس دانشکده ، زیر بار تعهدهای شغلی می روند، در واقع ممکن است برای هماهنگی واحدهای درسی یا پروژه های تحقیقی خود، مسیر شغلی خود را چندین بار تغییر دهند. درست است که والدین باید در آرامش کامل، در مورد مسائل شغلی با فرزندانشان صحبت کنند، ولی انتخاب شغل را باید به عهده ایشان گذاشت.

دانشجویان دانشکده می توانند استادان خود را به عنوان الگویی بالقوه برای انتخاب شغل مورد نظر، در نظر داشته باشند. شاید دانشجویان بخواهند به شکل داوطلبانه، دستیار اساتید یا متخصصین دیگر در خارج از فضای دانشکده شوند و به این ترتیب، بتوانند مهارتهای بیشتری در زمینه شغل آینده خود کسب کنند.

نفوذ والدین بر کودکان می تواند نتایج مثبتی دربر داشته باشد، اما تلاش والدین برای کنترل بیش از حد در این مورد، به ندرت مؤثر خواهد بود و ممکن است نتیجه ای جز ایجاد بیگانگی بین والدین و فرزند نداشته باشد. اگر در دوران کودکی، فرزندان خود را در مسیری مناسب هدایت کرده باشید، بعدها نگرانی کمتری در این باره خواهید داشت. در غیر این صورت، اگر مشکلی در این زمینه وجود داشته باشد، به راحتی از آن خلاصی نخواهید یافت. امکان دارد فرزندتان مشاغلی را انتخاب کند که آینده روشنی نداشته و نامعقول باشد و به طور کلی بسیار متفاوت از آن چیزی باشد که شما آرزوی آن را داشته اید. سعی کنید به رغم احساس ناامیدی، در این مورد از فرزندتان انتقاد نکنید. .

جالب است بدانید: نقش والدین در انتخاب شغل

این حق شماست که نخواهید پولتان را هدر دهید. اگر فرزندتان در این زمینه تلاشی نمی کند، او را تشویق کنید که وام بگیرد. سرمایه گذاری شخصی، درک او را در زمینه مسائل مالی تقویت خواهد کرد.

ممکن است ادامه تحصیل برای دانش آموزان تيزهوش، بعد از دوران دبیر ستان، بسیار پرهزینه باشد. شاید ایشان برای ۸ تا ۱۰ سال، به حمایت مالی نیاز داشته باشند تا بتوانند به اهداف رفیعی که آرزو مند آن بوده اند، دست پیدا کنند. در صورت امکان، کمک مالی خود را با تعهد فردی آنها هماهنگ کنید. اغلب آنها بسیاری از سالهای جوانی خود را صرف انجام مسئولیتهای شغلی میکنند که تعهدات شخصی سنگینی برای فرد در پی دارد.

ممکن است تنش هایی که در این سالها در مورد وابستگی – عدم وابستگی پیش می آید، حتی به اختلاف بین زوجهایی بینجامد که با یکدیگر تفاهم خوبی دارند. شاید چنین به نظر برسد که آموزش رسمی دانش آموزان تيزهوش باید «همیشگی» باشد. با وجود این، بد نیست ذهن اخلاق آنها بیشتر درگیر مسائل شود تا به این ترتیب، روحیه مشارکت اجتماعی در آنها تقویت گردد.