نقد فیلم بی رویا without her محصول سال 1402 نقد فیلم بی رویا

اگر به چند سایت مشهور سر بزنید و نقد فیلم بی رویا ، اولین ساخته آرین وزیردفتری در ژانر روانشناختی را بخوانید از تناقضات زیادی در حرف های منتقدین این اثر کلافه می شوید. درست است که سینمای ایران در سال های اخیر آثار خوبی برای مخاطبان خود عرضه کرده است، اما بی رویا نمی تواند جز این آثار باشد. بگذارید همین ابتدا به شما بگویم با یک اثر خاص روبرو هستید اما این اثر از کیفیت ساخت خوبی برخوردار نیست و شما را در پایان فیلم ناامید می کند.

معرفی فیلم بی رویا

طبق روال همیشگی ما ابتدا به معرفی فیلم و عوامل آن می پردازیم و سپس جنبه های مختلف آن را نقد و بررسی می کنیم. پس با ما همراه باشید.

فیلم بی رویا به کارگردانی آرین وزیردفتری در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. این فیلم در ژانر خانوادگی درام با محوریت روانشناسانه و داستانی شلوغ ماجرای زنی به نام رویا را روایت می کند که با وارد شدن یک دختر به اسم زیبا، زندگی اش کاملا به هم می ریزد. بازیگران این فیلم صابر ابر، طناز طباطبایی و شادی کرم وردی هستند.

جوایز فیلم بی رویا

برنده جایزه بهترین نقش اول زن  (طناز طباطبایی)

نامزد جایزه بهترین نقش مکمل زن (شادی کرم‌رودی)

نامزد جایزه بهترین فیلم اول (کارگردان)

داستان فیلم بی رویا

( اگر می خواهید فیلم را ببینید این قسمت را نخوانید زیرا داستان فیلم اسپویل می شود)

رویا و همسرش بابک برای مهاجرت به دانمارک برنامه چیده اند. این برنامه تقریبا آماده اجراست که یک شب رویا موقع برگشت به منزل با یک دختر در جلوی خانه اش و زیر باران روبرو می شود. این دختر هیچ خاطره ای از گذشته ندارد و رویا او را به خانه اش راه می دهد. در ادامه رویا عمل چشم دارد و بعد از عمل کم کم پی می برد که این دختر می خواهد جای او را تصاحب کند.

هر چه رویا تقلا می کند که این دختر را از زندگی اش بیرون کند شرایط سخت تر می شود تا جایی که به این باور می رسد خودش کسی است که وارد زندگی بابک و زیبا شده است. زیبا همان دختری است که در زیر باران به اون پناه داده و حالا در میانه فیلم نقش ها عوض می شود. پس از کش و قوس های زیاد فیلم داستان با ریتمی جدید ادامه می یابد و رویا در یک زندگی دیگر در نقش هانیه با همسر و پسرش منتظر یک بچه دیگر هستند که در انتهای فیلم با نمایش حاملگی رویا نمایش داده می شود.

نقد فیلم بی رویا without her

اگر فکر می کنید که در بخش بالا، داستان فیلم بسیار مبهم و گیج کننده است باید بدانید که خود فیلم از این روایت بسیار بدتر است. اگر این اثر را با اصل خارجی آن مقایسه کنید خواهید فهمید که این فیلم یک اقتباس کاملا ناامید کننده و بد از آثاری است که در سطح جهانی واقعا حرفی برای گفتن دارند. برخی حس تعلیق در فیلم را به فیلم های پدر(father) و مادر (mother) نسبت می دهند اما داستان بی رویا شبیه به هیچ کدام نیست. از طرفی برداشت مخاطب از فیلم هم به آثار ذکر شده نمی خورد.

کارگردان با این فیلم تلاش کرده است یک نگاه روانشناسانه و نو در سینمای ایران ایجاد کند اما نتوانسته اثری خلق کند که حداقل دیدگاه جامعی را از یک اثر خاص به مخاطبانش بدهد. نقد های زیاد و مثبتی در سایت های مختلف حول داستان و روایت فیلم است که بد نیست سری به آنها هم بزنید اما تغییری در شما بعد از تماشای این فیلم ایجاد نخواهد کرد. دلیل این که این فیلم نتوانسته به آن هدف یگانگی در سینمای ایران برسد را شاید باید به کم تجربگی کارگردان نسبت داد. شاید هم کلیت فیلم نامه چنین اثری را ایجاد کرده است اما هر چه که هست نمی توان امتیاز خوبی به این فیلم داد..

بازی بازیگران در فیلم بی رویا

بازی بازیگران مثل همیشه است. صابر ابر در نقش بابک مثل همیشه خشک و گنگ بازی می کند. طناز طباطبایی در نقش رویا بیشتر گلاویز گریه و زاری است و مخاطب را عصبانی می کند. شادی کرم وردی در نقش زیبا با وجود وارد شدن به فیلم به صورت یک مهره مرموز اما بی دلیل و خیلی سریع جای رویا را می گیرد که این کار بسیار گنگ و گیج کننده است.

شاید ایراد فیلم مدت کم آن باشد یا شاید نقص از داستان فیلم است اما مخاطب در فیلم بی رویا با یک اثر عجول روبروست. اثری که هنوز جوابی به مخاطب نداده و سکانس به سکانس در ذهن مخاطب سوال ایجاد می کند. این فیلم جواب های حتی کوچک به مخاطب نمی دهد که بعد یک پایان باز داشته باشد. بعد از تمام شدن فیلم سوال اکثر مخاطبان به جای این که چه اتفاقی برای رویا افتاد؟ این است که چرا این فیلم را تماشا کردم؟ من خودم دقیقا همین را گفتم: چرا این فیلم را تماشا کردم؟

اشاره به بیماری در فیلم بی رویا

اسکیزوفرنی یا توهم که در نقد های این فیلم به وفور یافت می شود چیزی نیست که بتوانید در بطن فیلم به خوبی ببینید. رویا پدر و مادر دارد. دوستانی دارد و دورهمی هایی را شرکت می کند. یک موسسه خیریه دارند و کار می کنند. بعد به یکباره با یک عمل چشم، همه چیز به هم می خورد و حتی پدر رویا در سکانس تولد او را انکار می کند.

دوستانش و شوهرش او را نمی شناسند و هیچ کس نمی داند او کیست در حالی که او همه را می شناسد. در سکانس تولد رویا وقتی رو به پدرش می کند، پدرش خود را پدر زیبا معرفی می کند و می گوید که تو را نمی شناسم. حتی عکس های درون خانه رویا هم عوض شده است.

وقتی به یکباره همه چیز عوض می شود و کارگردان به جای توضیح دادن آن، فقط سکانس عوض می کند. فیلم را بی دلیل پیش می برد تا جایی که رویا با اسم جدید هانیه در یک خانه با یک مرد و پسر به تصویر کشیده می شود، باید به این فکر کرد که این اثر شاید تلاشی سطحی برای ساخت فیلمی با ژانر روانشناسی و درام است که اصلا موفق نبوده و کارگردان فقط خواسته اثری ساخت باشد.

نقاط ضعف فیلم بی رویا

یکی از نقاط ضعف فیلم را شاید بتوان به سکانس هایی نسبت داد که هیچ تاثیری در داستان فیلم ندارند. صرفا زمان فیلم را به مدت ۱۱۰ دقیقه رسانده اند. برای مثال سکانسی که همسر رویا از بیمارستان خارج می شود و وقتی داخل ماشینش می نشیند یک نفر به شیشه ماشین می زند. آن یک نفر تا انتها معلوم نمی شود چه کسی بوده است.

شاید اگر به جای اشاره به بیماری و توهم ، به رانت و عوض کردن هویت افراد اشاره می شد و یک فیلم جنایی از این فیلم نامه ساخته می شد بهتر می توانستیم داستان آن را هضم کنیم. خیلی از مخاطبین مثل خود من منتظر بودیم تا یک مافیای بد ذات را در فیلم ببینیم که هویت چند نفر را جعل می کند یا چند نفر را با پول می خرد که از این طریق رویا را یک دیوانه جلوه بدهد و در پس زمینه آن پول شویی هنگفتی صورت بگیرد. اما حتی داستان فرار یا ناپدید شدن آرش هم در هاله ای از ابهام می ماند.

بازی بازیگران نیز به شدت کلیشه ای است و مثل اکثر فیلم های گیشه پر کن، فیلم بی رویا با سودای رقابت در جشنواره ها و نگاه نو سعی کرده دریچه ای هر چند ضعیف را به سینمای ایران باز کند.